BİR YANIM YARIM

Sensizlik arkadaşım oldu.
Hep yarım kaldı bir tarafım.
Sanki kilometrelerce uzağımdasın,
Nerdesin benim yarım kalmışlığım?

Giden hayallerimin arkasından bakıyorum.
Yudumladığım şarap kadehinde arıyorum izlerini.
Bir nefes kadar yakınımdaysan eğer,
Dönsem geriye kavuşabilir miyim?

Zamanlarda arasam seni bulabilir miyim,
Bir öğle vaktiydi kayboluşun.
Bir dağın suskunluğu,
Başka şehrin çığlıkları.

Hangi yalnızlık bu.
Kan çanağı gözlerim
Bir çiçek yüreğimde,
Düşmeden kaldırıma yaprakları,
Gel, yarım kalmışlığım.

Yasemin Gürtürk
22/Şubat/2008

HİÇLİĞE DAİR

Neyzen Tevfik Kolaylı
Eski yazıyla(Arab alfabesiyle) boynun da Hiç yazıyor.



Neyzen Tefik ve Ömer Hayyam'dan

Sadrazam Talat paşa,bir gün Neyzen Tevfik’e devlet dairelerinden birinde katiplik önerir.Neyzen Tevfik;
-Katip olacağım da ne olacak?
Diye sorar.
Teşekkür beklerken böyle bir soru ile karşılaşınca şaşıran Talat paşa ,memurluk katlarını alttan üste sıralar:
-Önce şu ,sonra bu…
Neyzen’in Hâlâ hoşnut olmadığını sezince de,Şöyle sürdürür:
-Daha sonra vekil,nazır,kim bilir belki de sadrazam…
Neyzen’in yanıtı yine bir soru olur:
-Ya sonra?
Talat Paşa ,bir an duraksar.’’sonrası’’patişahlıktır çünkü ister istemez :
Hiç! Der.
Bu yanıt karşısında güler ve şöyle der Neyzen Tevfik:
-Ben bugün de Hiç’im ! Sonu ‘’Hiç’’ olduktan sonra, onca zahmete ne gerek var?


Bak; cihandan ne kazancım oldu? Hiç
Şu geçen hayatım da elimde ne kaldı? Hiç
Ben meclislerin ışığı idim;fakat bir kez sönünce ne oldum? Hiç
Ben Cemlerin kadehi Didim,fakat kırıldım…Şimdi ne oldum ? Hiç!
Ömer Hayyam

GÜLÜŞÜN EKLENİR KİMLİĞİME

GÜLÜŞÜN EKLENİR KİMLİĞİME

Gün biter gülüşün kalır bende
anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
yarım kalan bir şiir belki de

Aykırı anlamlar arayıp durma
güz bitip sular köpürür de
kapanmaz gülüşünün açtığı yara
uçurum olur zaman her gece

Her gece yeni bir savaş baslar
acı ses olur, ses deli yağmur

Sığındığım her yer adınla anılır
ben girerim sokağı devriyeler basar
Bir de gülüşün eklenir kimliğime.

Ahmet TELLİ

EN UZUN MARATON

Yüz metrede beni herkes geçer
Dörtyüz metrede pekçokları
Geçer çoğu sekizyüz metrede
Ama ben bırakmam yarışı

Beni bin metrede geçersin
Ben yine koşarım
Onbin metrede öndesin
Koşarım ben yine
Yirmi kilometrede geçersin
Hep koşmaktayım

Otuz kilometrede
Kırk kilometrede de geçersin
Ben koşuyorum hâlâ
Ama ellinci
Yada altmışıncı kilometrede
Soluğun tükenip bir yerde
Dayanamaz düşersin

Bak koşuyorum hâlâ
Çünkü ben bir yaşam maratoncusuyum
Bu yüzden yaşamın en yalnızıyım
Bu sonsuz yarışın sonunda
Beni geçemezsin
Ölümün en büyük ödül olduğunu bilemezsin
Yine ben olurum ilk göğüsleyen ölümü

Aziz NESİN