GEÇER

Izdırabın sonu yok sanma , bu alemde geçer ,
Ömr-i fani gibidir , gün de geçer , dem de geçer ,
Gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer ,
Devr-i şadi de geçer , gussa-i matem de geçer ,
Gece gündüz yok olur , an-ı dem adem de geçer ,

Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi ,
Çağlıyan göz yaşı mı , yoksa ki hicran seli mi ?
İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi ?
Çevrilir dest-i kaderle bu şu'unun filimi ,
Ney susar , mey dökülür , gulgule-i Cem de geçer ,

İbret aldın , okudunsa şu yaman dünyadan ,
Nefsini kurtara gör masyad-ı mafihadan .
Niyyet-i hilkatı bul aşk-ı cihan aradan ,
Önü yokdan , sonu boktan , bu kuru da'vadan
Utanır gayret-i gufranla cehennem de geçer .

Ne şeriat , ne tariykat , ne hakiykat , ne türe ,
Süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre
Cahilin korku kokan defterini Tanrı düre !
Ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre ,
Cennet iflas eder , efsane-i Adem de geçer .

Serseri Neyzen'in aşkınla kulak ver sözüne ,
Girmemiştir bu avalim , bu bedyi' gözüne.
Cehlinin kudreti baktırmadı kendi özüne.
Pir olur sakiy-i gül çehre bakılmaz yüzüne ,
Hak olur pir-i mugan , sohbet-i hemdem de geçer.

Neyzen TEVFİK

SAKLADIM SEVGİMİ İSTİRİDYE KABUĞUNUN İÇİNE



Dalgın, uzaklara bakan iki göz,
Akıtırken yaşlarını yüreğine.
Kelimeler çıkmaz, yutkunurken,
Yanaklar titremekte.

İdam sehpasında,
Ölümü bekleyen mahkum misali,
Belki ''bekle'' dersin diye umutla,
Başım önümde, özlem yüreğimde.
Haydi söyle geç daha geç olmadan dercesine.

Yıllar ne çabuk geçti, cevabını bilemeden.
Neydi korkutan seni, söz geçiremedin yüreğine.
Suç olan sevmek mi, suçlu kim aşkın kanununda?

Özlem istiridye kabuğunun içinde saklı,
Bıraktım kum tanelerinin yanına,
Dalgalar sürükledi engin denizlere.

İnsan sevdiklerini kaybetmemek için,
Irak kalmayı tercih edermiş,
Uzaktan seyretmek bile,
Belki hala sevmektir.


Yasemin Gürtürk
12/Kasım/2007